W ciągu dwóch lat ( 1919 – 1921 ) wybuchły 3 powstania śląskie.
I powstanie śląskie
Pierwsze powstanie śląskie ( 17 – 26 sierpnia 1919 roku ). Przed wejściem w życie traktatu wersalskiego ludność polska na Śląsku nie mogła znieść twardych rządów niemieckich ( prawo i władza faworyzowały Niemców, a Polacy byli traktowani jak ludzie drugiej kategorii) i porwała za broń. Jednak wojsko niemieckie mające przewagę żołnierzy i uzbrojenia szybko i krwawo uporało się z powstańcami. Po ratyfikacji traktatu wersalskiego władzę na Górnym Śląsku objęła Komisja Międzysojusznicza.
II powstanie śląskie
Drugie powstanie śląskie ( 19 – 25 sierpnia 1920 roku ). Prawo wciąż faworyzowało Niemców, którzy dalej napadali na Polaków. Gdy latem 1920 roku wydawało się, że Armia Czerwona zajmie Warszawę doszło do wybuchu powstania na Śląsku. Jego skutkiem było zapewnienie przez komisję koalicyjną, równouprawnienia ludności polskiej ( prawo nie miało już faworyzować Niemców ).
III powstanie śląskie
Trzecie powstanie śląskie ( 2/3 maja – 28 czerwiec 1921 roku ). Powstanie miało na celu przyłączenie Górnego Śląska do Polski. Głównym organizatorem była Polska Organizacja Wojskowa Górnego Śląska. W ten sposób powstańcy zajęli prawie cały obszar plebiscytowy.
Po podjęciu decyzji o podziale Górnego Śląska ( październik 1921 roku ) polskie stronnictwa polityczne i organizacje zawodowe utworzyły Naczelną Radę Ludową z J. Rymerem na czele. 20. 06. 1922 roku wojska polskie przekroczyły granice koło Szopienic i objęły władzą powiat katowicki. 16. 07. 1922 roku podpisano w Katowicach dokument upamiętniający przejęcie części Śląska przez Rzeczpospolitą.